De gouden draad

Ik ontmoet Peter, een jongen van 7 jaar met blond haar en knalblauwe ogen. Hij zit niet zo lekker in zijn vel. Als schoolmaatschappelijk werker praat ik met hem. Hij vertelt dat hij een papa en mama heeft die gescheiden zijn en een broer van 9 jaar. Zijn ouders hebben co-ouderschap. Deze week is hij bij zijn vader. Dan mist hij zijn moeder. En volgende week is dat andersom. Hij kan daardoor niet goed slapen en ligt lang wakker. Hij voelt zich dan verdrietig door het missen van een van zijn ouders. Mama heeft een nieuwe vriend die binnenkort ook bij hun komt wonen. Bas is wel oké, maar lang niet zo leuk als papa, vertelt Peter.

Tekenen

Peter houdt van tekenen en ik vraag hem of hij zijn vader, moeder, zijn broertje en zichzelf wil tekenen. Dat doet hij. Hij tekent zichzelf met het shirt van FC Heerenveen, zijn favoriete club. Ik vertel Peter dat hij altijd verbonden is met zijn papa en mama en Ruben, door een gouden draad. Die gouden draad kan niemand zien, maar is er wel. De draad is ook elastisch, kan oneindig uitrekken en gaat nooit stuk. Ook al woont papa in Sneek en mama in Heerenveen, zij blijven altijd verbonden met elkaar door de gouden draad. Peter kijkt me aan met grote ogen en een blik die verandert van ongeloof naar een big smile. Ik geef hem de gouden draad.

Wanneer ik later beide ouders spreek, vertellen zij dat de draad elke week mee gaat naar de andere ouder. Door dit verhaal wordt de afstand die hij van binnen voelt verkleint en dan doet het missen wat minder pijn.  Herken je een dergelijke situatie? Blijf er dan niet alleen mee zitten. Maatschappelijk werk kan met je meedenken. Je bent van harte welkom!